Multicelluair onweer komt voor wanneer er zich betere organisatie in de buienvorming plaatsvind. Dit kan alleen veroorzaakt worden door een hogere maat van windschering. Hierdoor ontstaan gescheiden daal en stijgstromen, die elkaar dus niet tegenwerken. De buien blijven hierdoor ten eerste langer in stand, en zullen ze bovendien zwaarder van karakter zijn. Ten tweede kan de outflow van een volwassen en uitstervende bui, nieuwe buiencellen activeren. Multicells kunnen hierdoor zelfs uitgroeien tot enorme complexen of buienlijnen. Zie MCS en Squall Line voor uitleg – dit zijn twee varianten van de multicells.

Multicelluaire onweersbuien vinden we vaak voor, of op een koufront, op een convergentielijn, of in andere gebieden die triggering van de buien kan veroorzaken (bijvoorbeeld een trog). Ze kunnen tevens ook “los” voorkomen.